ماهنامه صبا
«شادروان» در میان فراوان کمدی های به اصطلاح مبتذل که این سال‌ها رشد فزاینده‌ای نیز داشته‌اند موفق شده است به شکلی متفاوت هم خنده را از مخاطبش طلب کند و هم منعکس کننده تلخی بخشی از واقعیت‌های اجتماعی پیرامونمان باشد.
«شادروان» بیش از هر چیز محفل هنرنمایی بازیگرانش است به طوری که سینا مهراد و بهرنگ علوی شاید بهترین نقش‌آفرینی کارنامه خود را اجرا می‌کنند و سه بازیگر زن این فیلم نیز همگی نمونه‌ای از بهترین بازی‌های کارنامه خود را ارائه داده‌اند.
شادروان موقعیت‌های کمدی‌اش را از میان صفحه‌های شبکه‌های اجتماعی و جوک‌های جنسی بیرون نیاورده است و نشان می‌دهد حسین نمازی میان مردم واقعی کوچه بازار زندگی می‌کند، نه در فضای مجازی!
حوادث بعضا بی‌منطق در یک سوم پایانی فیلم «شادروان» و پایان‌بندی که همه امیدها را به یأس مبدل می‌کند باعث می‌شود تا این فیلم در ردیف آثاری که صرفا برای یک‌بار دیدن مفید است، قرار گیرد.