ماهنامه صبا

گفتوگو با پیروز ارجمند، آهنگساز و مدرس دانشگاه

پیروز ارجمند یکی از موسیقیدانان معاصر و صاحب نام کشور است.

خطوط داستانی فیلم «مبارز جایزه بگیر» مسطح، شخصیت‌های گسترده و کلیشه‌های خسته‌کننده، بیننده را قبل از زنگ پایانی از فیلم جدا می‌کند.

هنگامی که جین کمپیون وارد دنیای سینما شد، کمتر کسی انتظار داشت که بتواند موفقیتی کسب کند اما برخلاف احتمالات، او نوع نگاه‌ها را تغییر داد.

اگرچه منبع اصلی سریال «ناظر» واقعی است اما پی‌رنگ واقعی آنچه اتفاق افتاده تغییر کرده است و احساس می‌شود «ناظر» بیشتر به جهان «داستان ترسناک آمریکایی» تعلق دارد تا «داستان جنایی آمریکایی».

اشارات گذرا و نه چندان واضح فیلم «لو» به ماجرای ماموریت شخصیت اصلی فیلم بیش از آنکه بتواند کشمکش هیجان‌انگیزی در اثر بیافریند،به سردرگمی و آشفتگی ذهن مخاطب دامن زده است.

اولین فیلم بلند رومن پولانسکی، «چاقو در آب» تمام المان‌های سینمای پولانسکی را در خود داشت. درباره روابط انسانی با برداشتی روانکاوانه. برخوردهایی که سوال‌های اخلاقی زیادی را مطرح می‌کند.

«شریک زندگی» نه یک فیلم که کولاژی مجعول از تصاویر بی‌ربط است که بر مبنای یک ایده خام و پردازش نشده کنار یکدیگر گذاشته شده‌اند.

فیلم «بلوند» کلکسیونی است از موقعیت‌های آزاردهنده‌ای که بی‌و‌قفه از پس هم می‌آیند،نزدیک به سه ساعت آشوب مطلق. گویی که نتیجه‌ی تلاشی تعمدی برای به‌دل‌ننشستن باشد.

 تیم برتون سبک خاص خودش از جهان حیرت انگیز ذهن و پیچ و خم‌هایش را شکل داد که در بستر سرگرمی مخاطب را درگیر رمزگشایی خود می‌کند.

فیلم «نُپ» یک اثر تخیلی است که می بایست تماشاگر را سرگرم کند اما متاسفانه شخصیت پردازی در این فیلم تقریباً وجود ندارد و برای هنر فیلمسازی این اثر کمی دم دستی و شعارزده است.