ماهنامه صبا
فیلم حماسی برد پیت در زمینه مسابقات اتومبیل‌رانی در اولین نمایشش، با تحسین بسیار روبه‌رو و به عنوان یک فیلم کلاسیک که به طرز عجیبی خوب است، خوانده شد.
«خانه ارواح» تلاش می‌کند با ترکیب کمدی، معما و فضایی وهم‌آلود، تجربه‌ای متفاوت در سینمای ایران بسازد، اما میان لحن‌ها و روایت دچار ناهماهنگی می‌شود. فیلم با ایده‌ای جذاب آغاز می‌کند، اما در اجرا و پرداخت شخصیت‌ها به اندازه‌ی ظرفیتش نمی‌درخشد.
کوکتل مولوتف کمدی‌ای کاملا معمولی است که در روایت سرراست قصه خود موفق نبوده و شوخی‌هایش نیز به ندرت از تماشاگران خود خنده می‌گیرد.
فیلم «بالرین» به کارگردانی «لن وایزمن» و بازی «آنا د آرماس» و «کیانو ریوز» نقدهای مثبتی از اکثر منتقدین دریافت کرد.
فیلم «بی‌سروصدا» در تلاش برای بازنمایی رنج طبقه فرودست، مجموعه‌ای از کلیشه‌های آشنای سینمای اجتماعی ایران را تکرار می‌کند، بی‌آن‌که حرف تازه‌ای بزند.
«وحشی» از آن دسته سریال‌هایی است که شخصیت‌های اصلی اندک و فرعی‌های پرتعداد دارد و مجموعه‌ای از شخصیت، تیپ و تیپ‌ـ‌شخصیت را شامل می‌شود.
رضا عطاران بازیگر نام‌آشنای سینمای ایران که چند وقتی است به عنوان مشاور، برخی کارگردان‌های سینما را همراهی می‌کند، این بار با عادل تبریزی در کمدی تلخ و دردمند «اجل معلق» همراه شده است.
محسن عنایتی در «رویاشهر» تلاش می‌کند با محوریت یک نوجوانِ متفاوت، بار دیگر قهرمان‌پروری را به مرکز روایت کودکانه بازگرداند.
نخستین تجربه کارگردانی محمدابراهیم عزیزی با عنوان «بازی را بکش» سراغ سوژه‌ای جنجالی رفته؛ افشاگری از فساد و شرط‌بندی در فوتبال. اما فیلم با وجود شروعی کنجکاوی‌برانگیز، در مسیر روایت، اسیر ضعف فیلمنامه و اجرای معمولی شده است.
فیلم تجربی و غیرمعمول «زبان جهانی» ساخته متیو رنکین، با دیالوگ‌هایی به زبان فارسی، کمدی ابزورد و روایت‌هایی پراکنده، تصویری عجیب اما خلاقانه از تلاقی فرهنگ‌ها ارائه می‌دهد؛ اثری جسورانه که مرزهای زبانی، مکانی و سینمایی را درهم می‌ریزد.