شبکه نمایش خانگی چرا محل سهم خواهی همه جا شده است؟ این عنوان و شروع بحثمان بود با حامد عنقا و مجید مولایی که نتیجه اش نشستی چند ساعته و پر تیتر شد.
رضا درستکار منتقد سینما معتقد است «آتابای» بهترین نقش هادی حجازی‌فر در این سال‌هاست و همچنین تولدی دوباره برای نیکی کریمی کارگردان این اثر محسوب میشود.
فیلم سینمایی «اسپنسر» به کارگردانی پابلو لارائین از تاریخ ۳ سپتامبر اکران خود را آغاز کرده است و در این مطلب به نظرات رسانه‌های بین‌المللی و معتبر درباره این فیلم می‌پردازیم.
در رابطه با سریال «زخم‌کاری» و کار کردن با کارگردانی مثل محمدحسین مهدویان با الهه حصاری به گفتگو نشسته‌ایم که در ادامه آن را می‌خوانید.
به بهانه‌ی اکران فیلم «دینامیت» بر آن شدیم تا درباره‌ی ساخت آثار کمدی با کارگردان این اثر به گفتوگو بنشینیم که در ادامه آن را می‌خوانید.
فکر می‌کنید طولانی ترین سریال های تاریخ، چند قسمت داشته باشند؟ در این مقاله ما سریال‌هایی را به شما معرفی کردیم که حتی به ذهنتان هم نمی‌رسد چقدر طولانی بودند.
سانسور در معنای اصلی کلمه که ریشه آن به فرانسه برمیگردد به معنی کاوشی مجدد یا اصطلاحا بازکاوی است .
پریسا سادات خضرایی :زنان از ابتدا در سینما حضور داشتند اما تا دهه‌ی نود کمتر فیلمی وجود داشت که در آن زن به عنوان نقش اصلی و قهرمان فیلم معرفی شود. تغییرات نقش زن در سینمای ایران و پرورش قهرمان زن در فیلمنامه‌ها و نمایشنامه‌ها در آثار دهه‌ی نود قوت گرفت. چنان که در دهه‌ی نود شاهد بودیم نقش زن در تعیین مسیر فیلمنامه و نمایشنامه پررنگ‌تر از پیش شد و رفته رفته زن منفعل جایی در محتوا نداشت. موفقیت فیلمسازان زن و کثرت بازیگران و عوامل پشت صحنه‌ی زن نیز یکی دیگر از نکات قابل توجه این دهه بود. این مساله باعث شد تا در این شماره با چیستا یثربی، نویسنده و کارگردان به گفتوگو بنشینیم؛ گفت‌وگویی راجع به نقش و جایگاه زن در هنر دهه‌ی نود که در ادامه آن را می‌خوانید.
برای تنفس در هنر چه برای مخاطب و چه برای هنرمند نگاه نو یک امتیاز است ؛ کارگردان به عنوان صاحب اثر میتواند این نگاه نو را خلاقانه در اثر پیاده کند چه در قاب بندی و میزانسن ، چه در جای گیری و دکوپاژ ، چه در هدایت درست فیلمنامه و عوامل تولید و مهم تر از همه رهبری درست بازیگر و دوربین را به عنوان یک نگاه همراه کردن ؛ کاری که حالا شهرام شاه حسینی به درخشش تمام در «می خواهم زنده بمانم» انجامش داده است. بازیگرانی که به اندازه ای دیده میشوند که داستان نیاز دارد و فریب نام هیچ یک را صاحب اثر نمیخورد. نکته ای که در میان گفتگو با شهرام شاه حسینی به چشمم آمد این بود که چقدر برای کارش و دغدغه هایش جهان بندی قایل است آن چنان که حتی برای آن رنگبندی هم تعیین میکند تا با رنگی که برایش در ذهن تجسم میشود راه شخصیت ها و قصه را درست تر برود و با این فرض او که «میخواهم زنده بمانم» را رنگ نارنجی آتشین دیده است وقتی پیش رفتیم قصه را بیشتر درک کردیم و ریتمش همراه ترمان کرد. جوانی که حالا پخته شده در تولید و اگر اسمش را پای کاری ببینیم خیالمان راحت است که درگیر احترامی میشویم که او برای ما به عنوان مخاطب قائل است.
